Op maandag 15 oktober 2001 overleed Soi Wils in huiselijke kring. Soi was sinds 1975 lid geweest van onze heemkundige kring.
Soi werd geboren in Sint-Huibrechts-Lille op 30 juli 1931 in de Oude Brugstraat als zoon van Jan Wils (°Bocholt 16.07.1898, +Sint-Huibrechts-Lille 20.05.1975) en Pauline Gielen (°SHL 14.04.1906, +SHL 29.01.1960). Jan Wils was weggevoerde van de eerste wereldoorlog (1). In huis hing een grote foto van Jan, die dienst deed bij de cavalerie.
Jan en Pauline begonnen een winkel in de Oude Brugstraat. Het gezin nam uitbreiding: Mariette, François, Michel, Simone en Paula.
Naast het eigen gezin was het ook een komen en gaan van kinderen uit de buurt, de neefjes Jos en René Thirion, Ber Ieven, buurjongen Willy Vandervelden… Willy vertelde nog in het vorig nummer dat hij bij slecht weer dikwijls zijn tekentalent daar in de kelder ontwikkelde op grote vellen boterpapier met kleurtjes uit de winkel (2).
Soi groeide op met verhalen uit de eerste wereldoorlog en kwajongensstreken in de 2de wereldoorlog. Voor geen kleintje vervaard was hij er steeds bij als er iets te beleven viel. Hoe dikwijls zal moeder Pauline haar hart hebben vastgehouden, als ze weer een straffe toer van hare Soi vernam. Gelukkig zijn er geen accidenten gebeurd met al die oorlogsmunitie.
Soi was ondernemend, atletisch gebouwd en kon werken. Hij ging werken bij Lambert Vandervelden. Hij leerde alles over de bouw. Met deze bouwonderneming hebben ze o.m. de mijncités gebouwd.
Intussen trouwde hij met dorpsgenote Truda Wouters en kwamen de kinderen Jan, Kris en Stefan. Inmiddels hebben zij 9 kleinkinderen.
Op een bepaald ogenblik had hij voldoende ervaring opgedaan en besliste om zelfstandige aannemer te worden. Eerst samen met Bert Spooren, nadien alleen.
Na herstel van een jachtongeval werkte hij nog 8 jaar in de bouw.
Jagen was zijn leven, tot in Polen en Schotland. De foto op zijn bidprentje was dan ook heel typerend: Soi met jachthond en trofee. Hij was fier op zijn collectie jachttrofeeën. Voor hem was de jacht een onderdeel van natuurbehoud.
Na zijn aannemersleven spendeerde hij iedere voormiddag aan de dieren en de natuur bij de l'Escaille te Hamont. 's Namiddags was hij beschikbaar om allerlei taken uit te voeren voor de heemkundige kring.
Sinds 1984, vanaf het begin, was hij een trouw lid van de opgraversploeg. Zoals hij, kon er niemand met de schop werken. Hij had er een gevoel in alsof hij met zijn handen de grond beroerde. Hier speelde uiteraard zijn ervaring als bouwvakker. Bovendien had hij zo'n fysieke kracht dat hij de jongeren overtrof.
Er werd wekelijks hard gewerkt op de Kolis en er was tijd voor een luchtige noot tijdens de koffiepauze in de camionette van Nol: Jet van Luc zorgde voor de warme koffie en Truda van Soi voor de lekkere koek. Soms in de winterperiode had Soi zijn jagers-borrelkens bij. Er werden heel wat oude verhalen opgedisseld of Lilse uitdrukkingen verklaard en vergeleken met die van Achel of Hamont. Soi zat niet verlegen voor een grap.
Foto: 1. Tom Verweyen 2. Luc Stalmans 3. Arnold Goossens 4. Soi Wils 5. Pierke Verbeek 6. François Joosten 7. E.H. Adriaan Claessens
Sinds de dood van Luc ging het hem niet meer zo goed, regelmatig last van artrose in de schouder en geleidelijk bleef hij achter. Zijn meetlint en chalons heeft hij aan de groep geschonken.
Het is mede aan de inzet van Soi te danken dat wij een mooie archeologische kamer hebben kunnen inrichten in het gemeentehuis.
Maar ook het uitbouwen van het heemkundig museum is grotendeels aan hem en Luc toe te schrijven. Hoeveel voorwerpen hebben zij niet bijeengebracht.
Moest er met de 'remorque' iets vervoerd worden, geen probleem! Soi stond klaar. Hoe dikwijls hebben we niet de tentoonstellingspanelen van het gemeentehuis of de Smeel naar de Kompen gebracht en terug. Of de aanwijsborden voor de tentoonstelling geplaatst.
Zelfs toen hij nog aannemer was, mocht Jef Vandeweyer met zijn camionette het te restaureren kruis naar Jansen in Rekem brengen.
Dat Soi aannemer was, gaf ons als kring de mogelijkheid zelf voor restauraties te zorgen, zoals het grafmonument van pastoor Van de Weyer, de grafstenen van de pastoors naast de kerk en het kruis van schoenmaker Bartels, het herdenkingsmonument van Custers en Verbeek in 1994 en het opvolgen van de restauratie van de kerktoren in 1992. Tot bij de haan klom hij om na te gaan of de herstellingen vakkundig gebeurden. De koperen bol onder de haan draagt nu naast de naam van 'Leo Ras 1954' ook 'F. Wils 1992'.
Tot eind december 2000 bracht hij de uitnodigingen voor de vergaderingen bij de bestuursleden…
Bedankt Soi voor de jarenlange inzet.
François Joosten, voorzitter
Bronnen
1. Getrouw aan volk en land. Sint-Huibrechts-Lille en de eerste wereldoorlog. Heemkundige kring Sint-Huibrechts-Lille, 1998, blz. 80-81.
2. W. Vandervelden, Lille in herinnering. De Oude Brugstraat. Het Liller Heem, 2001, jg. 19, nr. 4, blz. 160-165.